Emular, uzun boyunları ve bacakları ile deve kuşlarından sonra en uzun kuş olma ünvanına sahiplerdir. Uçma yetenekleri yoktur ancak gerektiğinde saatte 50 km hızla koşabilirler.
Peki insanlarla emu kuşları arasındaki bu savaşın kazananı kim olmuştur?
I. Dünya Savaşı bittikten sonra Avustralyalı askerler, çiftçi olarak günlük işlerine geri dönmek istiyordu.
Ancak hükûmet desteğinin eksikliği, onları engelledi ve buğdayın fiyatı, 1929’daki Büyük Buhran’ın ardından düşmeye devam etti. 1932’de ise işler daha da kötüleşti.
Yaklaşık 20.000 emu kuşu, üreme sezonları sebebiyle bölgeye hücum etti. Batı Avustralya’nın suyla kaplı tarım arazilerini pek beğenmediklerinden, etraftan mahsul çalmaya başladılar ve genel olarak bir kargaşaya sebebiyet verdiler.
Eski askerlerin, emu kuşları ordusunun tam bir baş belası olduğu konusundaki görüşlerine katılan Avustralya Savunma Bakanı ise askerlere makinalı tüfekler ve bol miktarda mühimmat verdi.
Savaş, Kasım 1932’de resmen başlamıştı.
Emu kuşları ile Avustralyalı askerler arasındaki bu savaşın, insanlar tarafından oldukça kolay bir zafer olacağı düşünülüyordu fakat beklenen olmadı. Çünkü emular, inanılmaz derecede çevik kuşlardı.
Çalılıkların ve ağaçların arkasında yani askerlerin temiz bir atış yapamayacağı yerlerde saklanıyorlardı. Bu kuşlar, sanki yeterince uzakta dururlarsa askerlerin onları vuramayacağını fark etmiş gibilerdi.
Askerlerin silahlarından çıkan mermiler bir emu kuşuna çarptığında, şaşırtıcı şekilde az hasar veriyordu. Örneğin bir emu, 5 kez vurulduğunda bile ölmemişti.
Bir asker, bir emuyu öldürmenin tek yolunu şu şekilde ifade etmişti:
“Ağzı kapalıyken başının arkasından vurmak” veya “Ağzı açıkken ağzının önünden vurmak”. “İşte bu kadar zor” şeklinde acı bir şekilde eklemişti.
Öte yandan askerler, bir pusu girişimi sırasında 1.000 emuyu çevrelemişti fakat 12 mermi atıldıktan sonra silahlar sıkışmış ve emu kuşları kaçmıştı. Onları araçların arkasından kovalamak ve hareket halindeyken vurmak bile sonuçsuz kalmıştı.
Çünkü askerlerin silahları, yeterince hassas ve donanımlı değildi. Sonuç olarak yaklaşık 10.000 mermi atılarak sadece 1.000 emu kuşu öldürüldü. Bu da askerlerin, onda bir isabet oranına sahip olduğunu gösteriyordu.
Nihayetinde emular bölgeyi terk etmişti. Fakat bunun sebebi de yiyeceklerinin tükenmiş olmasıydı. Bu da Avustralyalı askerlerin, emu kuşlarına yenildiği komik bir savaş olarak hafızalarda kaldı.
